Z ŻYWOTA BŁOGOSŁAWIONEJ JUTY (ur. ok. 1220 - zm. 1260)

Juta z Sangerhausen pochodziła z odległej Turyngii w Niemczech. Spokrewniona z wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego - Anno von Sangerhausen. Żyła świątobliwie, po śmierci męża postanowiła szerzyć Królestwo Boże modlitwą i umartwieniem. Swój majątek rozdała ubogim. W 1256 lub 1257 roku wraz z towarzyszącymi jej beginkami osiedliła się w folwarku w Bielczynach. Odtąd jako pustelnica służyła modlitwą, pomocą i radą okolicznym mieszkańcom. Przedmiotem jej specjalnej opieki byli wszyscy chorzy i potrzebujący pomocy. Szczególnie opiekowała się trędowatymi mieszkającymi w szpitalu w Chełmży. Według przekazów spotkała ją wielka łaska, ponieważ objawił się jej Chrystus i pozwolił ucałować ranę w swoim boku. Zmarła w opinii świętości 12 maja 1260 roku a jej ciało złożono w budowanej katedrze p.w. św. Trójcy w Chełmży.

KULT
Po jej śmierci nastąpiło wiele cudownych wydarzeń i duchowieństwo chełmińskie zebrawszy pod przysięgą zeznania o nich, wyprosiło w Rzymie około roku 1275 ogłoszenie Juty Błogosławioną.
Jej kult szerzył się nie tylko w kraju, ale także poza jego granicami. Do jej grobu przybywały liczne pielgrzymki. Dzień 5 maja obchodzono uroczyście jako święto patronki Ziemi Chełmińskiej i Państwa Krzyżackiego.
Nabożeństwo do Bł. Juty starał się rozszerzyć Biskup Jan Lipski (1635-1639). Ogłosił ją patronką diecezji chełmińskiej, pomezańskiej i Prus. Od lat międzywojennych Bł. Juta czczona jest jako patronka miasta Chełmży. Z okazji poświęcenia kaplicy w dniu 20. maja 1984 r. ks. biskup ordynariusz Marian Przykucki ogłosił Bł. Jutę Patronką Miłosierdzia Bożego diecezji chełmińskiej oraz wyznaczył odpust ku jej czci na trzecią niedzielę tegoż miesiąca.

WYDARZENIA HISTORYCZNE ZWIĄZANE Z BŁ. JUTĄ
Król Zygmunt III Waza w roku 1621 przed wyprawą przeciwko Turkom pielgrzymował do grobu Błogosławionej by oddać jej w opiekę siebie i Królestwo. Po raz drugi przybył do jej grobu sześć lat później wraz ze swym synem Władysławem IV, późniejszym królem Polski.
Ks. Kanonik Jan Pisiński (+1612) a później jezuita Fryderyk Szembek (w 1627 r.) wydali kilka opracowań żywotów Bł. Juty. Biskup Jan Lipski wzniósł na miejscu pustelni kaplicę ku jej czci.
Biskup Andrzej Załuski ufundował ok. 1754 r. dla katedry w Chełmży ołtarz Bł. Juty. W 1937 za sprawą ks. Józefa Szydzika wzniesiono w Bielczynach kaplicę, która dziś tworzy prezbiterium obecnego sanktuarium.
Dnia 20 maja 1984 Ks. Biskup Ordynariusz Marian Przykucki poświęcił kaplicę powiększoną na użytek mieszkańców okolicznych wiosek.

ZESPÓŁ FIGUR PRZY KAPLICY
Centralna postacią w zespole figur jest Bł. Juta. W nawiązaniu do legendy widzimy ją wracającą przez jezioro do swej pustelni. Pozostałe figury przedstawiają osoby, które wywarły decydujący wpływ na drogę jej życia. Po jej prawej stronie stoi rzeźba św. Elżbiety z Turyngii - księżnej, żony i matki - opiekunki ubogich i chorych. Na drugim planie po prawej stronie ustawiono figurę św. Dominika, zakonodawcy, nauczyciela modlitwy, zatroskanego o wiarę innych. Po lewej stronie znalazła się rzeźba św. Franciszek z Asyżu, obok zaś pierwszego biskupa chełmińskiego Heidenryka (w latach 1245-1263), który sprowadził Jutę do Bielczyn. Był jej spowiednikiem i opiekunem duchowym. Witraże w kaplicy Bł. Juty tematycznie związane są z jej życiem.